Παν-όραμα

Όλοι έχουμε όραμα. Τώρα όμως έρχεται η στιγμή που μπορείς να το αγγίξεις..

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Κλειστή πόρτα χωρίς..Συνείδηση..


Κινήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με μένα εκείνο το βράδυ.Έκλεισε η πόρτα πίσω του χωρίς να πει ένα αντίο.Θυμάμαι πριν χρόνια που αγνάντευα μες στο βράδυ τα άστραΚάθε λάμψη τους ήταν και μια νέα μικρή αλήθεια για μέναΉταν η στιγμή λοιπόν τότε που είπα να δω τί σήμαινε η κλειστή πόρτα,τα κλειστά συναισθήματαΣκέφτηκα:<Ένας άνθρωπος είναι μια ζωή,νέα και αμόλυντηΣτη συνέχεια φθείρεται σωματικά και πνευματικά,επιλέγει τον δρόμο του,κάνει λάθη,μαθαίνει,χάνεται,ζει.>Αναρωτήθηκα λοιπόν αν οι σχέσεις του τον σημαδεύουν τόσο δυνατά,και αν ναι,γιατί έρχεται η στιγμή που τους πληγώνειΈνας φαύλος κύκλοςΓύρισα στο δωμάτιό μου και πριν κοιμηθώ θέλησα να πάρω ένα τηλέφωνοΜόνο να ακούσω μια φωνή,μόνο να ονειρευτώΣαν να άλλαξε ο χρόνος βρέθηκε μπροστά ένας ηλικιωμένος,ετών άγνωστο,που είχε πολλά να πει με το βλέμμα του,αλλά δεν τα είπε ποτέ όλα ξεκάθαραΜου θύμισε:-Οι άνθρωποι ξεχνούν,γελάνε,πονάνε,αλλά εκδικούνται κιόλας,αυτό μην το ξεχνάς μικρηΕπίσης ξεγελούν και δεν συγχωρούν εύκολαΞέρεις γιατί;Όχι γιατί είναι όλοι άπληστοι,χαιρέκακοι ή απατηλά μυαλά,όμως το "κακό" είναι ζωτικόΣκέψου την πρώτη φορά που έβαλες μελάνι στο χαρτί του τετραδίου σουΉταν επειδή είχες χαρεί με ένα απρόσμενο γεγονός;-Όχι,απάντησα-Ήταν ένα απρόσμενο μεν,αλλά τραγικό γεγονός,ή έστω μη συναφές με χαρά ή διασκέδασηΉταν καλό αυτό που έγραψες;-Νομίζω πως μου άρεσε,αν θυμάμαι-Χμ..Ζωτικός και δημιουργικός ο πόνος,βλέπεις;
Νομίζω πως έχω κατονομάσει απαισιόδοξους ανθρώπους με επίθετα όπως μίζερος,καταθλιπτικός,ηλίθιος βρε αδελφέ χωρίς αιτία।Γιατί όταν μοιρολογείς και θλίβεσαι,όταν το κενό ακουμπάει την δεξιά γωνία του καθίσματός σου,τότε δεν υπάρχει λόγος θρήνου।Σε αυτό το σημείο έντεχνα εμφανίζεται η μεγαλειότητα της μεγέθυνσης।Μας αρέσουν τα μεγάλα κτήρια,τα ρωμαϊκά,οι τεράστιοι βράχοι που σκάνε πάνω τους τόσο δυναμικά τα κύματα।Μεγαλοποιέις,επειδή δεν σου αρέσει να μην κλαις(επιδιώκεις να έχεις τις αλμυρές σταγόνες στο πρόσωπό σου),αλλά και επειδή τρελαίνεσαι με το επιβλητικό του μεγέθους।Είμαστε εκ γενετής θαυμαστές του πένθους. Πάρα αυτά,το να ξεχάσεις τελείως τη απογοήτευση πάλι δεν είναι λύση।Ωχ,βρεθήκαμε σε αδιέξοδο।Μια σου λέω να μην κλαίς,την άλλη να κλαις।Όχι ακριβως।
Προσέγγισα μια θάλασσα।Ήταν २ η ώρα το μεσημέρι και η ηρεμία της ήταν τόσο ορατή,που με έκανε να χαμογελάσω αδέξια।Ήταν η μέρα που απέφυγα τον διαλογισμό και έμεινα σε μισητές σκέψεις,έτσι από αντίδραση,έτσι επειδή ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω τη στιγμή εκείνη।Για όλα τα άλλα ήμουν ανίκανη।Μετά άλλαξα ρότα।Είπα όταν έπρεπε σ'αγαπάω,σ'ευχαριστω;Ναι।Το έδειξα;Ναι।Η πρώτη αστραπιαία λάμψη ήρθε στα μάτια μου।Πόνεσα;Ναι।Γιατί να το αρνηθώ;Γιατί να δειλιάσω;Γιατί να μην παραδεχτώ πως πόνεσα,χτύπησα,μάτωσα;Για να μην φανώ αδύναμη,λένε.Αδύναμος είναι αυτός που δεν τολμά να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη παιδί μου।Είναι αυτός που προσποιείται πως είναι κάποιος άλλος।
Δεν με ενδιαφέρει πλέον αν θα με χλευάσουν,αν θα με εκδικηθούν,αν θα με ειρωνευτούν।Ο καθένας μιλά και φέρεται όπως ορίζει το μυαλό και η καρδιά του।Χαίρομαι να συγχωρώ,χαίρομαι που κάνω λάθη,χαίρομαι ακόμη και όταν δεν με συγχωρούν αυτοί που αγαπάω।ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ,ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙΣ,ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΥΤΟ।ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ।
Ο πόνος θρέφει,αν ξέρεις να τον χειριστείς।Σε δυναμώνει।Και συντελεί τόσο αιθέρια στην δημιουργία ενός έργου।Το πένθος φέρει μαζί του αυτογνωσία και δύναμη।Η άτσαλη γύρα γύρω από αυτό,πληρώνεται με χάσιμο ορίων।
Και ξάφνου ξημέρωσε και βρήκα τον εαυτό μου στο πάτωμα αγκαλιά με ένα αρκουδάκι που μου είχε δωρίσει ένας φίλος।Ένα χαμογελαστό ροδοκόκκινο παιχνίδι που με έκανε να τον θυμηθώ।Αναγγένηση φωτός μέσα από το αίμα;Γίνεται πραγματικότητα,ναι।
Καληνύχτα και μην ξεχάσεις να σβήσεις το φως।Λάμπεις από μόνος σου αν το θες।Και άσε την πόρτα κλειστή।Υπάρχει δεν υπάρχει λόγος μέτρησε τις επιλογές σου।Μπορεί να μην μείνει για πάντα κλειστή।Δες το μέλλον σου,όπως σου λένε,αλλά μην φοβάσαι να αποδεχτείς το παρελθόν।Ακόμη και να το φίλήσεις για άλλη μια φορά।Ζω μαζί του,αλλά δεν το αγγίζω।Με πεθαίνει,αλλά το σκοτώνω ευγενικά।Σ'αγαπάω.


Φαύλη Νύξ