Παν-όραμα

Όλοι έχουμε όραμα. Τώρα όμως έρχεται η στιγμή που μπορείς να το αγγίξεις..

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

H απλότητα στη ζωή μας

Πριν λίγο καιρό άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που απείχε κατά πολύ από τα ενδιαφέροντα και τον λογοτεχνικό μου προσανατολισμό.Βρισκόμουν σε ένα βιβλιοπωλείο των δυτικών προάστιων και ένω έψαχνα βιβλία στον τομέα της ψυχολογίας, το μάτι μου έπεσε ακριβώς απέναντι από εκεί που κοίταζα..σε ένα βιβλίο με τίτλο "Οι νόμοι της απλότητας".Κοίταξα ποιόν τομέα αντιπροσώπευε και αυτός ήταν ο τομέας της τεχνολογίας και της διοίκησης.Απόρησα με τον εαυτό μου για τη δειλή μου αυτή ματιά,αλλά θέλησα να διαβάσω την περίληψη από περιέργεια.Κατευθείαν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου και δεν δίστασα να το αγοράσω.Ο συγγραφέας John Maeda, επικεφαλής στο MIT και καταρτισμένος επιστήμονας, γράφει ένα βιβλίο για την απλότητα στη ζωή μας.Ξεκινάει από την σημασία της στην τεχνολογία και επεκτείνεται σε όλους τους τομείς.Κύριο νόημα;Η απλότητα πρέπει να κατακλύσει τη ζωή μας.Δεν είναι δύσκολη,τα αποτελέσματά της είναι θετικά και λύνει ποικίλα προβλήματα.Απλότητα.Η λέξη από μόνη της είναι ζηλευτή,αλλά και λίγο κωμικοτραγική.Πώς γίνεται να μιλάμε για απλότητα στον 21ο αιώνα, όταν τόσες πτυχές της ζωής μας βασίζονται στην πολυπλοκότητα και στην έλλειψη χρόνου;Φαίνεται πραγματικά αντιφατικό όλο αυτό.Τελειώνοντας το βιβλίο όμως,αναθεώρησα.Η απλότητα βρίσκεται στα χέρια μας και με μεθοδευμένες κινήσεις και πρόγραμμα, μπορούμε να εξασφαλίσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής,πιό "απλές".Είτε διαβάσετε,είτε δεν διαβάσετε αυτό το βιβλίο,να ξέρετε πως η θέληση του κάθε ανθρώπου,ανάλογα με το πόσο ισχυρή είναι,μπορεί να επιτύχει και τα αντίστοιχα.Η δύναμη του ανθρώπινου νου είναι μεγάλη και ίσως ήρθε η στιγμή, μέσα σε αυτούς του φρενήρεις ρυθμούς της κοινωνίας,της κρίσης και της υπερπαραγωγής, να την αξιοποιήσουμε.Θέλετε απλότητα στη ζωή σας;Επιδιώξτε το!

Φαύλη Νύξ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ο δρόμος


ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΕΘΡΕΨΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ Σ'ΑΝΑΘΡΕΦΕΙ

ΠΟΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ;


ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΥΚΟΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΣ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΙΚΕΤΕΥΟΥΝ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

ΜΑ ΠΩΣ ΝΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΑ;

ΠΩΣ;

ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟ

Η ΦΥΓΗ


Φαύλη Νύξ

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Λάθος

Κατέβηκες αθόρυβα τις σκάλες για να μην με ξυπνήσεις
Φόρεσες το γνωστό σου μαύρο παλτό και κατευθύνθηκες προς την πόρτα
Έφυγες
Και ο ουρανός έξω ήταν ξάστερος,μα παράξενος
Δεν σου χαμογελούσε..

Η πρόθεση σου δεν ήταν να μην με ξυπνήσεις, αλλά να πεις ψέματα
Τα λάθη δεν αναγνωρίζονται εύκολα, περνούν στη λήθη
Κι όμως με τα χρόνια θα δεις
Θα ξαναέρθουν, θα θυμηθείς
Θα μετανοιώσεις
Τότε θα ναι αργά και ο ουρανός θα έχει γεμίσει και πάλι άστρα..

Και πάλι μην φοβηθείς τίποτα
Δεν θα μπορέσεις να ησυχάσεις τα κύμματα τα πελώρια
Ούτε το σκοτάδι
Αλλα μπορείς να συνεχίσεις το ταξίδι
Απλώς αυτή τη φορά θα είσαι...μόνος.

Φαύλη Νύξ

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Άδηλη προσμονή

ΕΨΑΞΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ
ΜΕ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΚΟΥΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ
ΧΙΛΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΡΑΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΙΔΙΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
ΜΑΤΩΣΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΙΛΙΑΣΕΣ
ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΣ
ΕΦΥΓΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΩ..
ΠΩΣ ΣΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ;

ΚΑΙ ΤΡΑΒΩ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΙΝΗ
ΚΑΙ ΜΕΤΡΩ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΑΝ ΝΑ 'ΤΑΝ ΠΗΓΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΣΤΙΣ ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΟΡΚΟ
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ

ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ
ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ΜΝΗΜΗΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΜΩΣ
ΠΑΛΕΥΩ
ΖΩ
ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΒΛΕΠΩ ΦΩΣ..

Φαύλη Νύξ

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί γράφουμε..

Μετά από λίγο καιρό που έφτιαξα αυτό το blog και έθεσα όρια στην θεματολογία του,σκέφτομαι τον λόγο ύπαρξης της λογοτεχνίας.Των ποιημάτων και της συγγραφής γενικότερα.Συνειδητοποιώ πως καταρχάς υπάρχει τόση ποικιλία σε αυτό που ονομάζουμε "συγγραφή".Γράφω ένα ποίημα,ένα βιβλίο,ένα δοκίμιο,στίχους για τραγούδι,ημερολόγιο και ίσως και άλλα που εμένα δεν μου έχουν έρθει στο μυαλό ακόμη.Τί ποικιλία και τί μαγεία ταυτόχρονα.Βλέπει κανείς από μόνος του πως δεν υπάρχουν περιορισμοί.Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.Η πένα να μην έχει τέλος...Περιοριζόμαστε σε αυτή τη ζωή σε πολλά πράγματα.Το πιο σημαντικό;Ο χρόνος.Δεν υπάρχει χρόνος ελεύθερος για ψυχαγωγία,ξεκούραση,χαλάρωση,άσκηση του πνεύματος.Υποχρεώσεις πολλές μόνο υπάρχουν που κλείνονται σε ένα πλαίσιο με αρχή μέση και τέλος.Δεν είναι άσχημο να μην υπάρχουν εκπλήξεις;Να είναι όλα προδιαγεγραμμένα;Ο χρόνος λοιπόν είναι μηδαμινός.Τρέχουμε,βιαζόμαστε,λυπόμαστε,χαιρόμαστε,θυμώνουμε,ξεχνάμε και όλα αυτά τα κάνουμε τόσο γρήγορα.Τόσο ανώφελα έχουν γίνει τα συναισθήματα των ανθρώπων.Γιατί;Γιατί περνάνε γρήγορα.Γιατί δεν υπάρχει χρόνος να τα απολαύσουμε.
Η συγγραφή λοιπόν είναι ένας τρόπος αναβίωσης των συναισθημάτων,των εμπειριών μας,των γεγονότων είτε του παρελθόντος,του παρόντος και του μέλλοντος.Γράφουμε για να μην ξεχάσουμε...γράφουμε για να ζήσουμε τον εαυτό μας στην ύψιστη στιγμή του.Γιατί όταν συναντάς το όνειρο που σου προσφέρει η λογοτεχνία,θες και να το ζεις κάθε στιγμή.Θες να ξέρεις πως είσαι τυχερός που ανακάλυψες το μεγαλείο,σε αντίθεση με κάποιους άλλους αφελείς,που αυτό το θεωρούν μια μελοδραματική άσκοπη ασχολία..επειδή δεν το έχουν βιώσει..επειδή δεν προσπάθησαν να το βιώσουν.Όταν πονάς γράφεις,και όταν γελάς.Αρκεί να υπάρχει ερέθισμα.Έμπνευση.Έμπνευση μπορεί να είναι οτιδήποτε.Για μένα είναι τα πάντα.Ό,τι σε συγκινεί.Ένας άνθρωπος,ένα τοπίο,ένα συμβάν κτλ.Μόλις τελειώσεις το γραπτό σου νοιώθεις πως οι σκέψεις σου πήραν σάρκα και οστά..απέκτησαν υπόσταση.Και τελειοποιείσαι.Ναι,αυτό γίνεται.Ολοκληρώνεται μια πτυχή μέσα σου.Αποκτάς δύναμη και συνεχίζεις να πολεμάς στη ζωή,να αισθάνεσαι.Η συγγραφή δεν είναι κάτι ατομικό,αλλά συλλογικό.Γράφεις ίσως μόνος σου,ίσως και μόνο για σένα μερικές φορές,αλλά προσφέρεις στους άλλους.Δίνεις τη δύναμη των σκέψεών σου,των στόχων σου και μεταδίδεις την πίστη σου.Συνεχίστε να γράφετε λοιπόν και να διαβάζετε.Έχετε πολλά να κερδίσετε.Μικροί και μεγάλοι...

Με εκτίμηση,
Φαύλη Νύξ

Επιστημονικά Βιβλία

  1. Στο βιβλίο του...
... «Πώς πουλάνε την αρρώστια», ο Αλαν Κάσελς του Πανεπιστηµίου της Βικτόριας έχει εξηγήσει πώς πλουτίζει σήµερα η φαρµακευτική βιοµηχανία. Αφού εξάντλησε τα όρια της αγοράς των αρρώστων, έχει στραφεί πια στους υγιείς για να διατηρήσει την κερδοφορία της. Το είχε πει και ο Χένρι Γκάντσντεν, διευθυντής της Μerck, µιας από τις µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες του κόσµου, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Φόρτσουν», λίγο πριν βγει στη σύνταξη, πριν από 30 χρόνια. Είχε εκφράσει τη λύπη του που η φαρµακευτική αγορά απευθυνόταν κυρίως στους αρρώστους. Και είχε πει πως το όνειρό του ήταν πάντα η παρασκευή φαρµάκων που να απευθύνονται στους υγιείς. Επειδή τότε η εταιρεία του θα µπορούσε να πουλάει σε όλους.


2.

«Οι λογοτεχνίες αλληλοερωτεύονται»

Paul Valéry

Η φράση αυτή του Paul Valéry αποδίδει με ποιητικό τρόπο την έννοια της Συγκριτικής Φιλολογίας. Στόχοι της συγκεκριμένης επιστήμης είναι η θεώρηση μιας εθνικής λογοτεχνίας από σκοπιά που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και η σύγκρισή της με μια άλλη ξένη λογοτεχνία, ενώ στο πεδίο έρευνάς της συμπεριλαμβάνονται και οι συγκρίσεις με άλλες τέχνες (μουσική, ζωγραφική κ.ά.) ή με άλλους τομείς της πνευματικής δραστηριότητας (φιλοσοφία, πολιτική, θρησκεία κ.ά.).


Με το βιβλίο της «Συγκριτική Φιλολογία. Από τη θεωρία στην πράξη», η Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού, ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προσφέρει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επιστημονικά τεκμηριωμένη θεώρηση της εγχώριας λογοτεχνίας υπό το πρίσμα της Συγκριτικής Φιλολογίας.


Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον τόμο οριοθετούν κατ' αρχάς το πεδίο έρευνας του κλάδου και διευκρινίζουν τους σκοπούς και τις επιστημολογικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις του. Στη συνέχεια, εξετάζουν τη νεοελληνική λογοτεχνία, γενικά, από την οπτική γωνία της Συγκριτικής Φιλολογίας και παρέχουν δείγματα της μεθόδου σύμφωνα με την οποία είναι σκόπιμο να γίνονται οι συγκρίσεις με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Η συγγραφέας πραγματοποιεί συγκρίσεις ανάμεσα σε νεοέλληνες και ξένους ομοτέχνους τους (π.χ. Παπαδιαμάντης, Μοπασάν και Τσέχοφ ή Καβάφης και γαλλικός Παρνασσισμός) και στα τελευταία κεφάλαια δείχνει τις δυνατότητες και τα όρια σύγκρισης της ποίησης με τη μουσική ή της αφηγηματικής μυθοπλασίας, και ειδικά της νατουραλιστικής, με τη ζωγραφική.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Μεταφρασμένη Λογοτεχνία και Δοκίμια-Πραγματείες






Θα είμαι δίπλα σου
Moriarty, Sinead
Μεταφρασμένη Λογοτεχνία



Περιγραφή
Η Κέιτ είναι µια τριαντάχρονη που ζει µια ανέµελη ζωή στο Λονδίνο. Το µόνο που την απασχολεί είναι να διατηρήσει τις ισορροπίες της καθώς ανεβαίνει ένα-ένα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας στον κόσµο της τηλεόρασης.
Η Φιόνα είναι η "υπεύθυνη" µεγάλη αδελφή της Κέιτ - µε σύζυγο, δίδυµα αγόρια, σκύλο και τώρα... ένα πρόβληµα που θα φέρει στη ζωή της τα πάνω-κάτω.
Έτσι, η Κέιτ αποφασίζει να εγκαταλείψει τα µεγαλεπήβολα επαγγελµατικά της σχέδια επιστρέφοντας στην Ιρλανδία, στη χώρα που γεννήθηκε. Χωρίς δεύτερη σκέψη θα πάρει τη θέση της αδελφής της παρότι δεν είναι γεννηµένη για καλή νοικοκυρά. Επιπλέον, ο πρώην φίλος της, που νόµιζε ότι είχε ξεπεράσει πριν από χρόνια, εµφανίζεται πάλι στη ζωή της για να την αναστατώσει.
Τι έχει τελικά µεγαλύτερη σηµασία;
Η αγάπη και η οικογένεια ή η καριέρα και η επιτυχία;
Είναι αλήθεια ότι ο έρωτας µπορεί να ανθίσει ακόµη και στις πιο αντίξοες συνθήκες;



Οικολογική νοημοσύνη
Πώς η ριζική διαφάνεια μεταμορφώνει την αγορά

Goleman, Daniel
Δοκίμια-Μελέτες

Περιγραφή
Το καινούργιο του βιβλίο ο συγγραφέας του best seller "Συναισθηματική Νοημοσύνη" Ντάνιελ Γκόλμαν ασχολείται με τη λογική σύμφωνα με την οποία μπορούν οι καταναλωτές -δηλαδή όλοι μας- να φερθούν ευφυώς, να μάθουν να συνυπολογίζουν στην καθημερινή τους ζωή τις "άγνωστες" και συχνά "κρυμμένες" οικολογικές συνέπειες των προϊόντων που αγοράζουν ή γενικά μεταχειρίζονται.
"Ο κόσμος μας, ένας κόσμος υλικής αφθονίας, φέρει ένα κρυμμένο τίμημα. Δεν μπορούμε να δούμε τον βαθμό στον οποίο τα πράγματα που αγοράζουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά έχουν κόστος σε άλλα επίπεδα - αγνοούμε τι στοιχίζουν στον πλανήτη.[...] Το καθένα από αυτά τα πράγματα έχει τη δική του ιστορία και το δικό του μέλλον, καταβολές και καταλήξεις που παραμένουν εν πολλοίς κρυφές για μας, μια σειρά επιπτώσεων που απορρέουν σταδιακά από την αρχική εξαγωγή ή παραγωγή των συστατικών του, κατά την κατασκευή και μεταφορά του, μέσω των ανεπαίσθητων συνεπειών της χρήσης του στα σπίτια και τους χώρους εργασίας μας, μέχρι την ημέρα που απαλλασσόμαστε από αυτό. Εντούτοις, οι αόρατες συνέπειες όλων αυτών των πραγμάτων μπορεί να είναι η πιο σημαντική πτυχή τους", σημειώνει μεταξύ άλλων στον Πρόλογό του ο Ντάνιελ Γκόλμαν.
Σε προηγούμενα έργα του ο αμερικανός ψυχολόγος και δημοσιογράφος έχει ασχοληθεί με το τι σημαίνει να είναι κανείς ευφυής ως προς τα συναισθήματά του και ως προς τις κοινωνικές του συμπεριφορές ("Συναισθηματική Νοημοσύνη",1996, "Καταστροφικά Συναισθήματα", 2005 και "Κοινωνική Νοημοσύνη", 2006 - όλα από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα"). Στην "Οικολογική Νοημοσύνη" εξετάζει πώς μπορεί να είναι κανείς ευφυής -να υιοθετήσει δηλαδή μια μη επιβλαβή συμπεριφορά- στη σχέση του με τον πλανήτη.
Το βιβλίο καταγράφει αρχικά τις συνομιλίες του Γκόλμαν ως στοιχείο της προσωπικής του έρευνας με ειδικούς της βιομηχανικής οικολογίας, ενός καινούργιου επιστημονικού κλάδου με αντικείμενο ακριβώς τις αναλύσεις των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την κατασκευή και τη χρήση έως την τελική απόρριψη των προϊόντων. Στη συνέχεια εξετάζει τους λόγους για τους οποίους οι πληροφορίες αυτές παραμένουν συνήθως κρυμμένες από το ευρύ κοινό και υποστηρίζει τη λογική της "ριζικής διαφάνειας" εκ μέρους των εταιρειών.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, οι συναισθηματικές αντιδράσεις των καταναλωτών στις αρνητικές συνέπειες στον πλανήτη από τη μη οικολογική παραγωγή των προϊόντων ενδέχεται να επηρεάσουν τις πωλήσεις। Με βάση αυτή τη διαπίστωση, ο Γκόλμαν, στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, περνά από την ψυχολογία των αγοραστών στις στρατηγικές των πωλητών. Συνομιλεί με επιχειρηματίες που έχουν ήδη προβεί σε "οικολογικές" αλλαγές στην αλυσίδα παραγωγής των προϊόντων τους και επιχειρεί να ασκήσει θετική επίδραση προς αυτή κατεύθυνση σε άλλους που ακόμα διστάζουν.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ

Η Τζίννυ Έλκιν είναι μια νεαρή πολλά υποσχόμενη συγγραφέας με ψυχικά προβλήματα। Κατά καιρούς έχει χαρακτηριστεί από ψυχιάτρους «σχιζοειδική... με οριακά ψυχωτικές νοητικές διεργασίες»। Έχοντας δοκιμάσει ποικίλες θεραπείες, ξεκινά τελικά ατομική ψυχοθεραπεία με τον Ίρβιν Γιάλομ στα εξωτερικά ιατρεία του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Το "Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά" είναι προϊόν του θεραπευτικού τους συμβολαίου, στο οποίο συμφώνησαν να καταγράφουν χωριστά τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά τους από κάθε συνεδρία. Στις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται για πρώτη φορά η σχέση θεραπευτή και θεραπευομένου χωρίς καμία μυθοπλασία. Το μόνο φανταστικό στοιχείο είναι το όνομα της θεραπευόμενης, αφού για λόγους ιατρικού απορρήτου ήταν απαραίτητη η απόκρυψη της ταυτότητάς της. Σ' αυτή την ανταλλαγή σημειωμάτων, που μοιάζει σχεδόν σαν επιστολικό μυθιστόρημα, παρακολουθούμε τον τριανταεννιάχρονο Γιάλομ και την εικοσάχρονη ασθενή του να αγωνίζονται για την εμπέδωση μιας σχέσης οικειότητας και εμπιστοσύνης που θα συμβάλει καίρια στην ίαση. Αλλά η μεγαλύτερη μαγεία που μπήκε ποτέ στη ζωή μου δεν είναι οι λέξεις, είναι τα αληθινά αισθήματα και οι αληθινές πράξεις, όπως να κλαίω και να χτυπιέμαι. Χάνομαι μιλώντας. [...] Καθόμουνα σαν πηλός σ' εκείνη την πολυθρόνα προσποιούμενη πως διαθέτω συναισθήματα και σχήμα. Τζίννυ Είναι σαν να φέρνει το δικό της γκρίζο σκηνικό και να το στήνει πολύ επιδέξια μέσα στα πρώτα λεπτά της ώρας. Πολύ σύντομα έχω μπλεχτεί στο δράμα. Νιώθω τον κόσμο όπως τον νιώθει εκείνη: μια παράξενη, αλλόκοτη, κυκλική μελαγχολία. Αρχίζω να μοιράζομαι την ίδια απελπισία. Δρ. Γιάλομ «Μέσα μου όμως αναρωτιόμουν μήπως πράγματι οι περιγραφές των θεραπευτικών συνεδρίων θα συνιστούσαν ένα δημοσιεύσιμο λογοτεχνικό έργο, με δύο πολύ διακριτούς χαρακτήρες και δύο αναγνωρίσιμα λογοτεχνικά στυλ, περίπου σαν ένα επιστολικό μυθιστόρημα. [...] Έπειτα από πρόταση μερικών αναγνωστών οι οποίοι θεώρησαν το χειρόγραφο δύσκολο να προσεγγιστεί χωρίς κάποιο επεξηγηματικό υλικό, αλλά και ορισμένων οι οποίοι ήθελαν να μάθουν τι απέγινε η Τζίννυ μετά την ψυχοθεραπεία, ο δρ Γιάλομ και η Τζίννυ έγραψαν επίσης από έναν Πρόλογο και από έναν Επίλογο ο καθένας ενάμιση χρόνο έπειτα από την τελευταία τους θεραπευτική συνεδρία. Τα σημειώματα αυτά πράγματι προσθέτουν σημαντικές πληροφορίες και επεξηγήσεις τόσο σε προσωπικό όσο και σε θεωρητικό επίπεδο.» Παρ' όλ' αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το κεντρικό κομμάτι μπορεί να διαβαστεί σαν μυθιστόρημα, σαν μια ιστορία δύο ανθρώπων που συναντήθηκαν στην οικειότητα του ψυχιατρικού τετ-α-τετ και τώρα επιτρέπουν σ' εμάς να τους γνωρίσουμε έτσι όπως γνώρισαν εκείνοι ο ένας τον άλλον». Από τον πρόλογο της Μαίριλυν Γιάλομ.


ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

"Αυτό που γυρεύαμε ήταν μια παλιά, καλή επίσκεψη-έκπληξη... με μπόλικη υπερβία।" Ο δεκαπεντάχρονος Άλεξ απολαμβάνει τους βιασμούς, τα ναρκωτικά και την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν। Ως αρχηγός μιας συμμορίας εφήβων, περιπλανιέται στους δρόμους ενός δυστοπικού μέλλοντος αναζητώντας φρικτές συγκινήσεις। Όταν ο Άλεξ συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για την αποκλίνουσα συμπεριφορά του, το Κράτος αναλαμβάνει να τον αναμορφώσει... αλλά με ποιο κόστος; Το απαράμιλλο λογοτεχνικό επίτευγμα που ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού TIME με τα 100 κορυφαία μυθιστορήματα της αγγλικής γλώσσας που γράφτηκαν τον 20ό αιώνα। "Δεν ξέρω κανέναν άλλο συγγραφέα που να έχει καταφέρει τόσα με τη γλώσσα... το γεγονός ότι είναι επίσης ένα πολύ αστείο βιβλίο μπορεί να περάσει απαρατήρητο।" ( William S। Burroughs) "Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα... μια άγρια σάτιρα της διαστρέβλωσης του ατομικού και συλλογικού νου।" (New York Times) "Το βιβλίο του Anthony Burgess φαίνεται σαν ένα άγριο, σοκαριστικό χτύπημα, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ σπάνιο στη λογοτεχνία: ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα।" (Time)