Παν-όραμα

Όλοι έχουμε όραμα. Τώρα όμως έρχεται η στιγμή που μπορείς να το αγγίξεις..

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί γράφουμε..

Μετά από λίγο καιρό που έφτιαξα αυτό το blog και έθεσα όρια στην θεματολογία του,σκέφτομαι τον λόγο ύπαρξης της λογοτεχνίας.Των ποιημάτων και της συγγραφής γενικότερα.Συνειδητοποιώ πως καταρχάς υπάρχει τόση ποικιλία σε αυτό που ονομάζουμε "συγγραφή".Γράφω ένα ποίημα,ένα βιβλίο,ένα δοκίμιο,στίχους για τραγούδι,ημερολόγιο και ίσως και άλλα που εμένα δεν μου έχουν έρθει στο μυαλό ακόμη.Τί ποικιλία και τί μαγεία ταυτόχρονα.Βλέπει κανείς από μόνος του πως δεν υπάρχουν περιορισμοί.Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.Η πένα να μην έχει τέλος...Περιοριζόμαστε σε αυτή τη ζωή σε πολλά πράγματα.Το πιο σημαντικό;Ο χρόνος.Δεν υπάρχει χρόνος ελεύθερος για ψυχαγωγία,ξεκούραση,χαλάρωση,άσκηση του πνεύματος.Υποχρεώσεις πολλές μόνο υπάρχουν που κλείνονται σε ένα πλαίσιο με αρχή μέση και τέλος.Δεν είναι άσχημο να μην υπάρχουν εκπλήξεις;Να είναι όλα προδιαγεγραμμένα;Ο χρόνος λοιπόν είναι μηδαμινός.Τρέχουμε,βιαζόμαστε,λυπόμαστε,χαιρόμαστε,θυμώνουμε,ξεχνάμε και όλα αυτά τα κάνουμε τόσο γρήγορα.Τόσο ανώφελα έχουν γίνει τα συναισθήματα των ανθρώπων.Γιατί;Γιατί περνάνε γρήγορα.Γιατί δεν υπάρχει χρόνος να τα απολαύσουμε.
Η συγγραφή λοιπόν είναι ένας τρόπος αναβίωσης των συναισθημάτων,των εμπειριών μας,των γεγονότων είτε του παρελθόντος,του παρόντος και του μέλλοντος.Γράφουμε για να μην ξεχάσουμε...γράφουμε για να ζήσουμε τον εαυτό μας στην ύψιστη στιγμή του.Γιατί όταν συναντάς το όνειρο που σου προσφέρει η λογοτεχνία,θες και να το ζεις κάθε στιγμή.Θες να ξέρεις πως είσαι τυχερός που ανακάλυψες το μεγαλείο,σε αντίθεση με κάποιους άλλους αφελείς,που αυτό το θεωρούν μια μελοδραματική άσκοπη ασχολία..επειδή δεν το έχουν βιώσει..επειδή δεν προσπάθησαν να το βιώσουν.Όταν πονάς γράφεις,και όταν γελάς.Αρκεί να υπάρχει ερέθισμα.Έμπνευση.Έμπνευση μπορεί να είναι οτιδήποτε.Για μένα είναι τα πάντα.Ό,τι σε συγκινεί.Ένας άνθρωπος,ένα τοπίο,ένα συμβάν κτλ.Μόλις τελειώσεις το γραπτό σου νοιώθεις πως οι σκέψεις σου πήραν σάρκα και οστά..απέκτησαν υπόσταση.Και τελειοποιείσαι.Ναι,αυτό γίνεται.Ολοκληρώνεται μια πτυχή μέσα σου.Αποκτάς δύναμη και συνεχίζεις να πολεμάς στη ζωή,να αισθάνεσαι.Η συγγραφή δεν είναι κάτι ατομικό,αλλά συλλογικό.Γράφεις ίσως μόνος σου,ίσως και μόνο για σένα μερικές φορές,αλλά προσφέρεις στους άλλους.Δίνεις τη δύναμη των σκέψεών σου,των στόχων σου και μεταδίδεις την πίστη σου.Συνεχίστε να γράφετε λοιπόν και να διαβάζετε.Έχετε πολλά να κερδίσετε.Μικροί και μεγάλοι...

Με εκτίμηση,
Φαύλη Νύξ

Επιστημονικά Βιβλία

  1. Στο βιβλίο του...
... «Πώς πουλάνε την αρρώστια», ο Αλαν Κάσελς του Πανεπιστηµίου της Βικτόριας έχει εξηγήσει πώς πλουτίζει σήµερα η φαρµακευτική βιοµηχανία. Αφού εξάντλησε τα όρια της αγοράς των αρρώστων, έχει στραφεί πια στους υγιείς για να διατηρήσει την κερδοφορία της. Το είχε πει και ο Χένρι Γκάντσντεν, διευθυντής της Μerck, µιας από τις µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες του κόσµου, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Φόρτσουν», λίγο πριν βγει στη σύνταξη, πριν από 30 χρόνια. Είχε εκφράσει τη λύπη του που η φαρµακευτική αγορά απευθυνόταν κυρίως στους αρρώστους. Και είχε πει πως το όνειρό του ήταν πάντα η παρασκευή φαρµάκων που να απευθύνονται στους υγιείς. Επειδή τότε η εταιρεία του θα µπορούσε να πουλάει σε όλους.


2.

«Οι λογοτεχνίες αλληλοερωτεύονται»

Paul Valéry

Η φράση αυτή του Paul Valéry αποδίδει με ποιητικό τρόπο την έννοια της Συγκριτικής Φιλολογίας. Στόχοι της συγκεκριμένης επιστήμης είναι η θεώρηση μιας εθνικής λογοτεχνίας από σκοπιά που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και η σύγκρισή της με μια άλλη ξένη λογοτεχνία, ενώ στο πεδίο έρευνάς της συμπεριλαμβάνονται και οι συγκρίσεις με άλλες τέχνες (μουσική, ζωγραφική κ.ά.) ή με άλλους τομείς της πνευματικής δραστηριότητας (φιλοσοφία, πολιτική, θρησκεία κ.ά.).


Με το βιβλίο της «Συγκριτική Φιλολογία. Από τη θεωρία στην πράξη», η Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού, ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προσφέρει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επιστημονικά τεκμηριωμένη θεώρηση της εγχώριας λογοτεχνίας υπό το πρίσμα της Συγκριτικής Φιλολογίας.


Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον τόμο οριοθετούν κατ' αρχάς το πεδίο έρευνας του κλάδου και διευκρινίζουν τους σκοπούς και τις επιστημολογικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις του. Στη συνέχεια, εξετάζουν τη νεοελληνική λογοτεχνία, γενικά, από την οπτική γωνία της Συγκριτικής Φιλολογίας και παρέχουν δείγματα της μεθόδου σύμφωνα με την οποία είναι σκόπιμο να γίνονται οι συγκρίσεις με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Η συγγραφέας πραγματοποιεί συγκρίσεις ανάμεσα σε νεοέλληνες και ξένους ομοτέχνους τους (π.χ. Παπαδιαμάντης, Μοπασάν και Τσέχοφ ή Καβάφης και γαλλικός Παρνασσισμός) και στα τελευταία κεφάλαια δείχνει τις δυνατότητες και τα όρια σύγκρισης της ποίησης με τη μουσική ή της αφηγηματικής μυθοπλασίας, και ειδικά της νατουραλιστικής, με τη ζωγραφική.