Παν-όραμα

Όλοι έχουμε όραμα. Τώρα όμως έρχεται η στιγμή που μπορείς να το αγγίξεις..

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Καθοδηγούμενη της Λογικής


Αν έψαχνα κάπου για να βρώ έναν συνοδοιπόρο,σίγουρα θα φάνταζε εύκολο,μα δεν είναι.Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν με πρόδωσαν!Πόσοι άθρωποι εσύ,πές μου,εμπιστεύτηκες και δεν σε άφησαν ποτέ,δεν σε έσπρωξαν..αλήθεια μπορείς με βεβαιότητα να μου πείς πώς στάθηκες τυχερός και ανδρείος,προσεκτικός και θαρραλέος και όλοι οι "άνθρωποί" σου σε τίμησαν σε κάθε στιγμή της ζωής σου;Αν μου το πείς,θα σε πιστέψω.

Πράγματι,υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται αντάξια δίπλα μας,μας συντροφεύουν και μοιράζονται κάθε στιγμή τους ανιδιοτελώς με όλους τους συντρόφους τους σε αυτόν τον κόσμο.Μα δεν μπορείς να μου πείς φίλε μου πως δεν υπάρχει κυκλικό σχήμα.Πάντοτε υπήρχε στην ιστορία και θα συνεχίσει να υπάρχει.Είναι όμορφος ο κύκλος και το τέλος.Αν αυτό δεν το αποδέχεσαι,σημαίνει πως είσαι εγωιστής και δεν δέχεσαι την πραγματικότητα,την φύση,την συνέχεια των πραγμάτων.Συγγνώμη,σε έθιξα;Δεν το θέλω,μονάχα θέλω να σκεφτείς απόψε το βράδυ τον δρόμο σου,τα λάθη και τη ζωή σου.
Είχα μείνει λοιπόν στο γεγονός πως υπάρχει το τέλος στη ζωή μας και στις σχέσεις μας.Αλλά και ο πόνος,το δάκρυ,το χαμόγελο,η ελπίδα για κάτι νέο.
Δεν θέλω να μιλήσω για τον έρωτα,όχι πως δεν τον σκέφτομαι,ίσως να τον σκέφτομαι και συνεχώς,αλλά διότι ξέρω πως όλοι έχετε νοιώσει κάπως ερωτικά,μερικώς,πλατωνικώς,ολότελα.

Θέλω να μιλήσω για τη φιλία.Περιληπτικώς.Είναι παρεξηγημένη.Νομίζω πως λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τί προσφέρει η φιλία.Τα παιδιά ξεκινούν φιλίες στο σχολείο..παίζουν αγνά,μιλούν,εκμυστηρεύονται προσωπικές στιγμές,αλληλοβοηθούνται στα μαθήματα.Και μετά;Μετά από αυτό;Βλέπω πολλές κατηγορίες.Κάποια παιδιά αποκτούν μια ερωτική σχέση και προσκολλώνται(αυτό φέρνει προβλήματα,συνήθως αλληλομάχωνται φίλοι και εραστές για τα σκήπτρα της δόξας),άλλα κοιτάζουν μονάχα τις σπουδές τους,άλλα κάνουν νέους φίλους και ξεχνούν τους παλιούς,όχι γιατί προκλήθηκε κάποιο πρόβλημα ή υπήρξε "τέλος" φυσικό,μα γιατί....δεν υπάρχει γιατί.Δεν το εξηγούν.Για να σας είμαι ειλικρινής δεν μ'αρέσουν αυτές οι κατηγορίες,πάντοτε μου άρεσε η ισορροπία.Η πολυπραγμοσύνη(με την καλή της έννοια).Η λογική,η σταθερότητα.Δεν είμαι δασκάλα,ούτε κάποια αμπελοσοφικά ρητορική,έχω σπάσει το κεφάλι μου πολλές φορές.Έχω απογοητευτεί από φιλίες.Πολλάκις.Και συνεχίζω να απογοητεύομαι.

Τούτη τη στιγμή που σας μιλάω νοιώθω απόλυτη αγάπη για ανθρώπους γύρω μου,μα δεν έχω νοιώσει ολοκληρωμένη φιλία.Τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις και ίσως η αλλαγή του χρόνου,των πραγμάτων,ακόμη και των πτυχών της προσωπικότητας των ανθρώπων,δεν με αφήνει.Και πιστεύω πως θα συνεχίσω,θα συνεχίσεις και θα συνεχίσουμε να πονάμε,αλλά και να γελάμε.Ίσως και κάτι ενδιάμεσο μερικές φορές.Δεν είναι όλα ασπρόμαυρα.Κυνηγώ την ισορροπία,αναζητώ ανθρώπους που βλέπουν καθαρά.
Αυτό ίσως είναι το πιό σημαντικό.Για να δείς τί σημαίνει φιλία πρέπει να πέσεις,και να δείς εκείνο που θα σε σηκώσει..είναι αμόλυντος;

Για να καταλάβεις πρέπει να ζήσεις πολλά...να δείς ανθρώπους,να ερωτευτείς,να διαχωρίσεις τις λέξεις και μετά να ξανασκεφτείς μήπως δεν υπάρχει διαχωρισμός.

Για να νοιώσεις τη φιλία και να κατανοήσεις την αξία της,πρέπει να αποφασίσεις πως είσαι άξιος γι αυτό.Είναι μια απόφαση.Είναι μια προοπτική.

Σου είπα και πρίν..δεν θέλω να σε θίξω,μονάχα να σκεφτείς.

Πράξε το.

Φαύλη Νύξ

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Όπως παλιά




Παλιά κάναμε πολλά πράγματα μαζί.Ονειρευόμασταν μαζί,ζούσαμε στιγμές,βρίσκαμε κατάλυμα στο ίδιο μέρος και παίζαμε ατελείωτες ώρες.Όλοι μου λένε πως δεν μπορείς να διώξεις από πάνω σου το εφήμερο.Γεννηθήκαμε εφήμεροι,αφού κάποια στιγμή θα πεθάνουμε,έτσι λοιπόν ζούμε και εφήμερες καταστάσεις.Μόνο η οικογένεια μένει ίδια και αυτό επειδή ίσως δεν το επιλέξαμε εμείς.Μερικές φορές είναι πολύ εύκολο να το δεχτείς αυτό το σκληρό παραμύθι,αλλά δεν νομίζω πως είναι αλήθεια.Δεν έχεις νοιώσει ποτέ δηλαδή ότι δένεσαι τόσο με έναν άνθρωπο,που ειλικρινά δεν πιστεύεις πως θα υπάρξει τέλος;Και όταν λέω τέλος δεν εννοώ τον σκοπό.Το τέλος(=σκοπός) είναι ίσως ό,τι πιό όμορφο υπάρχει στη φύση,είναι η ολοκλήρωση και αυτή πάντοτε πρέπει να επιτυγχάνεται.Δεν έχεις νοιώσει όμως πως-να το θέσω καλύτερα-αγαπάς τόσο πολύ κάποιον,ωστέ γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα τον "έχεις" δίπλα σου για πάντα;Ή δεν έχεις στο μυαλό ακόμη τυπωμένη την εικόνα εκείνης της εξαιρετικής παραλίας σε αυτό το πανέμορφο νησί,που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;Είμαι βέβαιη πως γελάς τώρα σκεπτόμενος τέτοιες αγνές μνήμες.Αυτές θα μείνουν για πάντα,και αν δεν επιλέξεις να τις κάνεις εφήμερες,δεν θα γίνουν ποτέ.Θα μείνουν μέσα σου και θα σε συντροφεύουν.




Θυμάσαι λοιπόν που περπατούσαμε παρέα εκείνα τα μονοπάτια;




Δεν ξέρω.Θυμάσαι;Νομίζω πως έχεις ξεχάσει κάτι τρελά καλοκαίρια και τις ώρες που με κοίταζες και μου χαμογελούσες λές και εκείνη τη στιγμή σε έλουζε η ευτυχία.Και εγώ ανταπέδιδα το χαμόγελο σου,γιατί ήταν αληθινό.




Τώρα νομίζω πως μ'αγαπάς όσο και γω,μα δεν υπάρχει η επιθυμία να προχωρήσεις μπροστά,να βελτιώσεις τον εαυτό σου,εμένα,εσένα,εμάς.Σαν να ήταν αρκετό για σένα όλο αυτό.Σαν να χόρτασες.Μα δεν είναι αγάπη ένα παιχνίδι,που νικάς και σταματάς να παίζεις.Είναι ολόκληρος αγώνας....δεν έχει αρχή και τέλος.Απλώς...Τρέχεις.Συνέχεια.Και δεν κουράζεσαι ποτέ,γιατί η δύναμη που σου προσφέρει είναι ανεξάντλητη.Μα,εσύ σα να παραιτήθηκες.Δεν σε νοιάζει σου λέω.Και δεν σου λέω για να πληγωθείς.Δεν κουράστηκες,όμως έμεινες στάσιμος,φοβισμένος σε μια γωνία και είπες πως δεν προχωράω άλλο.Φτάνει η γνώση,φτάνει η δημιουργικότητα.




Μου λείπουν οι στιγμές που δημιουργούσες....για αυτές τις στιγμές ζούμε όλοι,δεν νομίζεις;




Θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω,όχι για να αλλάξω κάτι,μα για να ξαναδώ..




Θυμάμαι όλες τις στιγμές,μα θέλω να δω και τις εικόνες.Οι μνήμες μου είναι καταγεγραμμένες στο μυαλό σαν μια ασπρόμαυρη ταινία με περικοπές και εγώ θέλω να δω χρώματα και πάλι,ξανά.Μακάρι να γύριζε ο χρόνος πίσω και ας ήτανε για πέντε λεπτά.




Ναι..στην άμμο ξαπλωμένοι να βλέπαμε τα άστρα.....όπως παλιά..




Φαύλη Νύξ

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Σίγουρα δεν θές την μοναξιά;


Και τί σημαίνει μοναξιά;
-Ανικανότητα να βρεις φίλους και συντρόφους στη ζωή
ή ίσως όχι;
Μοναξιά είναι για μένα η δύναμη που έχεις να αντιμετωπίζεις,να βρίσκεις λύσεις στα προβλήματα
Εσύ και ο εαυτός σου,ναι...
Παραμιλώ σημαίνει χάνομαι,σκέφτομαι σημαίνει δημιουργώ στόχους
Και όταν η μοναξιά δεν σε αλλάζει,δεν σε προδίδει,ίσα ίσα σου στέκεται ωσάν φίλος,είναι ουσιαστική
Η αλήθεια είναι πως όταν μένεις μόνος στις σκιές περιτριγυρισμένος απ'όλες τις αμαρτίες,τα λάθη και τα πάθη,τότε είναι που έχεις πραγματικούς ανθρώπους γύρω σου
Τραγική ειρωνεία,όμως δεν είναι ψέμα...πώς να ναι ψέμα η αλήθεια
Το να μπορείς να τα βάλεις με το μυαλό σου,είναι κάτι σαν ωριμότητα ψυχής
Στο σημείο αυτό σε έφεραν πολύ γλυκές στιγμές και άνθρωποι με τσαγανό,με καρδιά...γεμάτοι άθρωποι
Γι αυτό είσαι μοναδικός...Μοναχικότητα,ναι αυτή είναι η σωστή λέξη
Μοναχικότητα στη ζωή που τραβά μαζί της όλη τη γνησιότητά σου και τη δύναμή σου
Όχι αποξένωση,μοναχικότητα...
Το μυαλό δεν θολώνει με τη αλμύρα ή την πικρία των γεγονότων,θολώνει με την πονηρία
και όταν βρεις το άτομο αυτό που θα σε κοιτάξει στα μάτια συνετά και ειλικρινά,τότε θα δεις τί είναι η μοναχικότητα... είναι το τραγούδι που ακούς, η ομορφιά του λουλουδιού που το κοιτάζεις,το φεγγάρι,η γραφή,η ποίηση και το διάβασμα... ή μήπως αυτά δεν τα κάνεις μόνος σου;
Κοιτάζω τον ουρανό και ευφραίνομαι
Γιατί θέλω να πορευτώ
Θέλω να μεγαλώσω μόνη
αλλά παρέα με εσάς...

Φαύλη Νύξ

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Μερικές φορές


Μερικές φορές όταν κοιμάμαι νοιώθω πώς δεν κοιμάμαι
Μερικές φορές ξυπνώ μέσα στο όνειρο και βλέπω με τα μάτια των άλλων
Στον ξύπνιο μου όμως όχι॥γιατί;
Προσπάθεια να βρεις λύση σημαίνει προσπάθεια να ερευνήσεις βαθιά μέσα σου τον εαυτό σου।Αλλιώς λύση δεν πρόκειται να βρεις॥
Έξοδος σημαίνει παράλληλα και είσοδος σε κάτι νέο,άγνωστο μέν,σε φοβίζει....δεν παύει όμως να ναι νέο॥
Λοιπόν τί θα κάνεις;Θα τρέξεις να βρεις την αλήθεια σου;Την αλήθεια μας;
Εγώ θα περιμένω॥

Θα περιμένω εώς ότου βραδιάσει॥και μετά θα πάμε να πιούμε σπίτι κρασί και να αρπάξουμε τις κιθάρες μας।Τί χρώμα είναι η δική σου;Θα παίξουμε ρεμπέτικα,λαϊκά,όλων των λογιών τα τραγούδια,να μας θυμίσουν Ελλάδα॥μπάς και μας τη θυμίσουν τουλάχιστο αυτά τα τραγούδια॥
Ένα είναι το νόημα॥εσύ॥ο άνθρωπος...
Και η αναζήτηση σου,των δικαιωμάτων σου και των υποχρεώσεων
Μόνο έχε κάτι στο νου
Την καρδιά κράτα την αναλλοίωτη,τη λογική σου άλλαξε την
Την καρδιά σου μην την γδύσεις,αν μπορείς κράτησέ την ίδια με τότε που ήσουν με πέντε ετών।Θα κερδίσεις...όχι φίλους,όχι έρωτες,όχι παραμύθια।
Θα κερδίσεις την κάθαρση και έπειτα....την αθανασία।

"Φαύλη Νύξ"

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Το καταφύγιο

Κλεισμένος σε ένα απόκοσμο κουτί οδύρεσαι
Τα φτερά πληγωμένα και οι Μοίρες σταυρωτά να σε φιλούν γελώντας

Ζεις μέσα σε ένα μονοπάτι ντυμένο από εμπόδια-γυμνά καλώδια,σ'αρέσει;

Καταφύγιο δεν είναι πάντα της μοναξιάς το φιλί,το τρεμάμενο,του ζόφου η γλυκόπνοη αγκαλιά

Καταφύγιο είναι οι λέξεις,τα τραγούδια,είναι ο ουρανός που κοιτάζω και κλείνω μέσα του όλα τα μυστικά των αιώνων,των τρελών μου στιγμών,ναι!

Μην χάνεις το κορμί σου μέσα στο πλήθος,μην δέχεσαι να ζεις ιππεύοντας χωρίς ίππο,

μην αναζητάς σαν δαίμονας την πικρία και τους οδυρμούς

Δεν σου δίνουν,τούτα,όχι!..σου παίρνουν!Όλα τα δώρα της λιτής σου καρδιάς

Μην τα πετάς

Το καταφύγιο είσαι εσύ λοιπόν καλέ μου ταξιδιώτη,ο εαυτός σου όλος

Μέσα σου φτιάξε ένα θησαυρό από χρυσάφι ατόφιο και δες

Κάθε ζωή που χτίζεις,κάθε αγάπη που φυλάς,σε οδηγεί στην αναγνώριση

Κάποια λευκή ημέρα θα ξυπνήσεις και θα δείς τί έχεις στο δικό σου καταφύγιο που μοιάζει με παιδί αθώο,θα τρίψεις τα μάτια απ'τη διαύγεια

Και θα βρεις κάτι που θα 'ναι από όλα τ'άλλα το πιό πολύτιμο

Την αυτογνωσία


Φαύλη Νύξ

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Γέννηση



αδυνατώ να ψηλαφίσω τη φωνή σου
η όψη σου μου διαφεύγει
καθώς μες στους καπνούς σε διακρίνω

καιρός να γυμνώσω τα πόδια
ν’ αφήσω το χώμα να εισβάλλει
να μάθω έτσι να βαδίζω
το στιγμιαίο βλέμμα
τη γλώσσα των ακροδαχτύλων
έστω και τη σιγή

μην παραβλέψω ωστόσο τα μεγάφωνα
φόνος ολόγυρα μουγκρίζουν
αργά
απαλά
σχεδόν αδιόρατα

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)

Τόλης Νικηφόρου

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Δεν ξέρω


Δεν ξέρω αν όλα πονάνε τελικά
αν όλα έχουν φως ή σκοτάδι
Δεν ξέρω πως είναι να φεύγεις
Μονάχα πως είναι ν'αγαπάς
ή καλύτερα νομίζω πως το ξέρω
Όλα θολώνουν και μετά αναγεννιούνται
ένας κύκλος η ζωή και μεις μαζί της
Πότε να προλάβεις να μοιραστείς τα συναισθηματά σου όμως,ρωτώ!
Ποιά είναι αυτή η λέξη,τάχα την λέμε χρόνο,που θα μας εμποδίσει να γευτούμε τη ζωή;
Μην τρέχεις,κλείσε μέσα μου ό,τι θες και γω θα στο προστατεύω
Αγάπη μου

Φαύλη Νύξ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Το σ'αγαπώ

Εύκολα άκουσα λένε το σ'αγαπώ
Σα να ναι κάτι που τους βγαίνει για να καλυφθούν
Για να μην εξηγήσουν
Είναι εύκολο να λες σ'αγαπω γιατί είναι το μόνο που δεν έχει απάντηση
Νομίζεις πως ηγείσαι λέγοντας το,
πως αφήνεις τον άλλον έκθαμβο απ'την ομορφιά του και κερδίζεις το παιχνίδι
γι αυτό το χρησιμοποιείς ανθρωπάκο
και γι αυτό μετά ποτάμι τα δάκρυα μαζεύω των ανθρώπων
Όταν μάθομεν να αγαπάμε,τότε θα γίνουμε ξύπνιες οπτασίες
προς το παρόν χορέψτε με τα ψεύτικα τα ονείρατά σας
Συρθείτε γύρω από τούτα
"ΦΑΥΛΗ ΝΥΞ"

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Κλειστή πόρτα χωρίς..Συνείδηση..


Κινήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με μένα εκείνο το βράδυ.Έκλεισε η πόρτα πίσω του χωρίς να πει ένα αντίο.Θυμάμαι πριν χρόνια που αγνάντευα μες στο βράδυ τα άστραΚάθε λάμψη τους ήταν και μια νέα μικρή αλήθεια για μέναΉταν η στιγμή λοιπόν τότε που είπα να δω τί σήμαινε η κλειστή πόρτα,τα κλειστά συναισθήματαΣκέφτηκα:<Ένας άνθρωπος είναι μια ζωή,νέα και αμόλυντηΣτη συνέχεια φθείρεται σωματικά και πνευματικά,επιλέγει τον δρόμο του,κάνει λάθη,μαθαίνει,χάνεται,ζει.>Αναρωτήθηκα λοιπόν αν οι σχέσεις του τον σημαδεύουν τόσο δυνατά,και αν ναι,γιατί έρχεται η στιγμή που τους πληγώνειΈνας φαύλος κύκλοςΓύρισα στο δωμάτιό μου και πριν κοιμηθώ θέλησα να πάρω ένα τηλέφωνοΜόνο να ακούσω μια φωνή,μόνο να ονειρευτώΣαν να άλλαξε ο χρόνος βρέθηκε μπροστά ένας ηλικιωμένος,ετών άγνωστο,που είχε πολλά να πει με το βλέμμα του,αλλά δεν τα είπε ποτέ όλα ξεκάθαραΜου θύμισε:-Οι άνθρωποι ξεχνούν,γελάνε,πονάνε,αλλά εκδικούνται κιόλας,αυτό μην το ξεχνάς μικρηΕπίσης ξεγελούν και δεν συγχωρούν εύκολαΞέρεις γιατί;Όχι γιατί είναι όλοι άπληστοι,χαιρέκακοι ή απατηλά μυαλά,όμως το "κακό" είναι ζωτικόΣκέψου την πρώτη φορά που έβαλες μελάνι στο χαρτί του τετραδίου σουΉταν επειδή είχες χαρεί με ένα απρόσμενο γεγονός;-Όχι,απάντησα-Ήταν ένα απρόσμενο μεν,αλλά τραγικό γεγονός,ή έστω μη συναφές με χαρά ή διασκέδασηΉταν καλό αυτό που έγραψες;-Νομίζω πως μου άρεσε,αν θυμάμαι-Χμ..Ζωτικός και δημιουργικός ο πόνος,βλέπεις;
Νομίζω πως έχω κατονομάσει απαισιόδοξους ανθρώπους με επίθετα όπως μίζερος,καταθλιπτικός,ηλίθιος βρε αδελφέ χωρίς αιτία।Γιατί όταν μοιρολογείς και θλίβεσαι,όταν το κενό ακουμπάει την δεξιά γωνία του καθίσματός σου,τότε δεν υπάρχει λόγος θρήνου।Σε αυτό το σημείο έντεχνα εμφανίζεται η μεγαλειότητα της μεγέθυνσης।Μας αρέσουν τα μεγάλα κτήρια,τα ρωμαϊκά,οι τεράστιοι βράχοι που σκάνε πάνω τους τόσο δυναμικά τα κύματα।Μεγαλοποιέις,επειδή δεν σου αρέσει να μην κλαις(επιδιώκεις να έχεις τις αλμυρές σταγόνες στο πρόσωπό σου),αλλά και επειδή τρελαίνεσαι με το επιβλητικό του μεγέθους।Είμαστε εκ γενετής θαυμαστές του πένθους. Πάρα αυτά,το να ξεχάσεις τελείως τη απογοήτευση πάλι δεν είναι λύση।Ωχ,βρεθήκαμε σε αδιέξοδο।Μια σου λέω να μην κλαίς,την άλλη να κλαις।Όχι ακριβως।
Προσέγγισα μια θάλασσα।Ήταν २ η ώρα το μεσημέρι και η ηρεμία της ήταν τόσο ορατή,που με έκανε να χαμογελάσω αδέξια।Ήταν η μέρα που απέφυγα τον διαλογισμό και έμεινα σε μισητές σκέψεις,έτσι από αντίδραση,έτσι επειδή ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω τη στιγμή εκείνη।Για όλα τα άλλα ήμουν ανίκανη।Μετά άλλαξα ρότα।Είπα όταν έπρεπε σ'αγαπάω,σ'ευχαριστω;Ναι।Το έδειξα;Ναι।Η πρώτη αστραπιαία λάμψη ήρθε στα μάτια μου।Πόνεσα;Ναι।Γιατί να το αρνηθώ;Γιατί να δειλιάσω;Γιατί να μην παραδεχτώ πως πόνεσα,χτύπησα,μάτωσα;Για να μην φανώ αδύναμη,λένε.Αδύναμος είναι αυτός που δεν τολμά να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη παιδί μου।Είναι αυτός που προσποιείται πως είναι κάποιος άλλος।
Δεν με ενδιαφέρει πλέον αν θα με χλευάσουν,αν θα με εκδικηθούν,αν θα με ειρωνευτούν।Ο καθένας μιλά και φέρεται όπως ορίζει το μυαλό και η καρδιά του।Χαίρομαι να συγχωρώ,χαίρομαι που κάνω λάθη,χαίρομαι ακόμη και όταν δεν με συγχωρούν αυτοί που αγαπάω।ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ,ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙΣ,ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΥΤΟ।ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ।
Ο πόνος θρέφει,αν ξέρεις να τον χειριστείς।Σε δυναμώνει।Και συντελεί τόσο αιθέρια στην δημιουργία ενός έργου।Το πένθος φέρει μαζί του αυτογνωσία και δύναμη।Η άτσαλη γύρα γύρω από αυτό,πληρώνεται με χάσιμο ορίων।
Και ξάφνου ξημέρωσε και βρήκα τον εαυτό μου στο πάτωμα αγκαλιά με ένα αρκουδάκι που μου είχε δωρίσει ένας φίλος।Ένα χαμογελαστό ροδοκόκκινο παιχνίδι που με έκανε να τον θυμηθώ।Αναγγένηση φωτός μέσα από το αίμα;Γίνεται πραγματικότητα,ναι।
Καληνύχτα και μην ξεχάσεις να σβήσεις το φως।Λάμπεις από μόνος σου αν το θες।Και άσε την πόρτα κλειστή।Υπάρχει δεν υπάρχει λόγος μέτρησε τις επιλογές σου।Μπορεί να μην μείνει για πάντα κλειστή।Δες το μέλλον σου,όπως σου λένε,αλλά μην φοβάσαι να αποδεχτείς το παρελθόν।Ακόμη και να το φίλήσεις για άλλη μια φορά।Ζω μαζί του,αλλά δεν το αγγίζω।Με πεθαίνει,αλλά το σκοτώνω ευγενικά।Σ'αγαπάω.


Φαύλη Νύξ