Το καταφύγιο

Κλεισμένος σε ένα απόκοσμο κουτί οδύρεσαι

Τα φτερά πληγωμένα και οι Μοίρες σταυρωτά να σε φιλούν γελώντας

Ζεις μέσα σε ένα μονοπάτι ντυμένο από εμπόδια-γυμνά καλώδια,σ'αρέσει;

Καταφύγιο δεν είναι πάντα της μοναξιάς το φιλί,το τρεμάμενο,του ζόφου η γλυκόπνοη αγκαλιά

Καταφύγιο είναι οι λέξεις,τα τραγούδια,είναι ο ουρανός που κοιτάζω και κλείνω μέσα του όλα τα μυστικά των αιώνων,των τρελών μου στιγμών,ναι!

Μην χάνεις το κορμί σου μέσα στο πλήθος,μην δέχεσαι να ζεις ιππεύοντας χωρίς ίππο,

μην αναζητάς σαν δαίμονας την πικρία και τους οδυρμούς

Δεν σου δίνουν,τούτα,όχι!..σου παίρνουν!Όλα τα δώρα της λιτής σου καρδιάς

Μην τα πετάς

Το καταφύγιο είσαι εσύ λοιπόν καλέ μου ταξιδιώτη,ο εαυτός σου όλος

Μέσα σου φτιάξε ένα θησαυρό από χρυσάφι ατόφιο και δες

Κάθε ζωή που χτίζεις,κάθε αγάπη που φυλάς,σε οδηγεί στην αναγνώριση

Κάποια λευκή ημέρα θα ξυπνήσεις και θα δείς τί έχεις στο δικό σου καταφύγιο που μοιάζει με παιδί αθώο,θα τρίψεις τα μάτια απ'τη διαύγεια

Και θα βρεις κάτι που θα 'ναι από όλα τ'άλλα το πιό πολύτιμο

Την αυτογνωσία

Φαύλη Νύξ