Γέννηση

αδυνατώ να ψηλαφίσω τη φωνή σου
η όψη σου μου διαφεύγει
καθώς μες στους καπνούς σε διακρίνω

καιρός να γυμνώσω τα πόδια
ν’ αφήσω το χώμα να εισβάλλει
να μάθω έτσι να βαδίζω
το στιγμιαίο βλέμμα
τη γλώσσα των ακροδαχτύλων
έστω και τη σιγή

μην παραβλέψω ωστόσο τα μεγάφωνα
φόνος ολόγυρα μουγκρίζουν
αργά
απαλά
σχεδόν αδιόρατα

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)

Τόλης Νικηφόρου

Δεν ξέρω

Δεν ξέρω αν όλα πονάνε τελικά

αν όλα έχουν φως ή σκοτάδι

Δεν ξέρω πως είναι να φεύγεις

Μονάχα πως είναι ν'αγαπάς

ή καλύτερα νομίζω πως το ξέρω

Όλα θολώνουν και μετά αναγεννιούνται

ένας κύκλος η ζωή και μεις μαζί της

Πότε να προλάβεις να μοιραστείς τα συναισθηματά σου όμως,ρωτώ!

Ποιά είναι αυτή η λέξη,τάχα την λέμε χρόνο,που θα μας εμποδίσει να γευτούμε τη ζωή;

Μην τρέχεις,κλείσε μέσα μου ό,τι θες και γω θα στο προστατεύω

Αγάπη μου

Φαύλη Νύξ

Το σ'αγαπώ

Εύκολα άκουσα λένε το σ'αγαπώ
Σα να ναι κάτι που τους βγαίνει για να καλυφθούν
Για να μην εξηγήσουν
Είναι εύκολο να λες σ'αγαπω γιατί είναι το μόνο που δεν έχει απάντηση
Νομίζεις πως ηγείσαι λέγοντας το,
πως αφήνεις τον άλλον έκθαμβο απ'την ομορφιά του και κερδίζεις το παιχνίδι
γι αυτό το χρησιμοποιείς ανθρωπάκο
και γι αυτό μετά ποτάμι τα δάκρυα μαζεύω των ανθρώπων
Όταν μάθομεν να αγαπάμε,τότε θα γίνουμε ξύπνιες οπτασίες
προς το παρόν χορέψτε με τα ψεύτικα τα ονείρατά σας
Συρθείτε γύρω από τούτα

"ΦΑΥΛΗ ΝΥΞ"