Καθοδηγούμενη της Λογικής

Αν έψαχνα κάπου για να βρώ έναν συνοδοιπόρο,σίγουρα θα φάνταζε εύκολο,μα δεν είναι.Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν με πρόδωσαν!Πόσοι άθρωποι εσύ,πές μου,εμπιστεύτηκες και δεν σε άφησαν ποτέ,δεν σε έσπρωξαν..αλήθεια μπορείς με βεβαιότητα να μου πείς πώς στάθηκες τυχερός και ανδρείος,προσεκτικός και θαρραλέος και όλοι οι "άνθρωποί" σου σε τίμησαν σε κάθε στιγμή της ζωής σου;Αν μου το πείς,θα σε πιστέψω.

Πράγματι,υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται αντάξια δίπλα μας,μας συντροφεύουν και μοιράζονται κάθε στιγμή τους ανιδιοτελώς με όλους τους συντρόφους τους σε αυτόν τον κόσμο.Μα δεν μπορείς να μου πείς φίλε μου πως δεν υπάρχει κυκλικό σχήμα.Πάντοτε υπήρχε στην ιστορία και θα συνεχίσει να υπάρχει.Είναι όμορφος ο κύκλος και το τέλος.Αν αυτό δεν το αποδέχεσαι,σημαίνει πως είσαι εγωιστής και δεν δέχεσαι την πραγματικότητα,την φύση,την συνέχεια των πραγμάτων.Συγγνώμη,σε έθιξα;Δεν το θέλω,μονάχα θέλω να σκεφτείς απόψε το βράδυ τον δρόμο σου,τα λάθη και τη ζωή σου.

Είχα μείνει λοιπόν στο γεγονός πως υπάρχει το τέλος στη ζωή μας και στις σχέσεις μας.Αλλά και ο πόνος,το δάκρυ,το χαμόγελο,η ελπίδα για κάτι νέο.

Δεν θέλω να μιλήσω για τον έρωτα,όχι πως δεν τον σκέφτομαι,ίσως να τον σκέφτομαι και συνεχώς,αλλά διότι ξέρω πως όλοι έχετε νοιώσει κάπως ερωτικά,μερικώς,πλατωνικώς,ολότελα.

Θέλω να μιλήσω για τη φιλία.Περιληπτικώς.Είναι παρεξηγημένη.Νομίζω πως λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τί προσφέρει η φιλία.Τα παιδιά ξεκινούν φιλίες στο σχολείο..παίζουν αγνά,μιλούν,εκμυστηρεύονται προσωπικές στιγμές,αλληλοβοηθούνται στα μαθήματα.Και μετά;Μετά από αυτό;Βλέπω πολλές κατηγορίες.Κάποια παιδιά αποκτούν μια ερωτική σχέση και προσκολλώνται(αυτό φέρνει προβλήματα,συνήθως αλληλομάχωνται φίλοι και εραστές για τα σκήπτρα της δόξας),άλλα κοιτάζουν μονάχα τις σπουδές τους,άλλα κάνουν νέους φίλους και ξεχνούν τους παλιούς,όχι γιατί προκλήθηκε κάποιο πρόβλημα ή υπήρξε "τέλος" φυσικό,μα γιατί....δεν υπάρχει γιατί.Δεν το εξηγούν.Για να σας είμαι ειλικρινής δεν μ'αρέσουν αυτές οι κατηγορίες,πάντοτε μου άρεσε η ισορροπία.Η πολυπραγμοσύνη(με την καλή της έννοια).Η λογική,η σταθερότητα.Δεν είμαι δασκάλα,ούτε κάποια αμπελοσοφικά ρητορική,έχω σπάσει το κεφάλι μου πολλές φορές.Έχω απογοητευτεί από φιλίες.Πολλάκις.Και συνεχίζω να απογοητεύομαι.

Τούτη τη στιγμή που σας μιλάω νοιώθω απόλυτη αγάπη για ανθρώπους γύρω μου,μα δεν έχω νοιώσει ολοκληρωμένη φιλία.Τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις και ίσως η αλλαγή του χρόνου,των πραγμάτων,ακόμη και των πτυχών της προσωπικότητας των ανθρώπων,δεν με αφήνει.Και πιστεύω πως θα συνεχίσω,θα συνεχίσεις και θα συνεχίσουμε να πονάμε,αλλά και να γελάμε.Ίσως και κάτι ενδιάμεσο μερικές φορές.Δεν είναι όλα ασπρόμαυρα.Κυνηγώ την ισορροπία,αναζητώ ανθρώπους που βλέπουν καθαρά.

Αυτό ίσως είναι το πιό σημαντικό.Για να δείς τί σημαίνει φιλία πρέπει να πέσεις,και να δείς εκείνο που θα σε σηκώσει..είναι αμόλυντος;

Για να καταλάβεις πρέπει να ζήσεις πολλά...να δείς ανθρώπους,να ερωτευτείς,να διαχωρίσεις τις λέξεις και μετά να ξανασκεφτείς μήπως δεν υπάρχει διαχωρισμός.

Για να νοιώσεις τη φιλία και να κατανοήσεις την αξία της,πρέπει να αποφασίσεις πως είσαι άξιος γι αυτό.Είναι μια απόφαση.Είναι μια προοπτική.

Σου είπα και πρίν..δεν θέλω να σε θίξω,μονάχα να σκεφτείς.

Πράξε το.

Φαύλη Νύξ